Unread post#186 » 21 Jul 2018 01:05
რისერჩის თემაში პირველი და მეორე დავხურე არ ქვია მთლად მარა გავიარე.
პირველი მევასება ყველაზე მეტად ალბათ მაინც. ობიექტურად მესამე ბევრად უკეთესია თითქმის ყველაფერში მაგრამ სუბიექტურად ძალიან პომპეზური და ხმაურიანია, პირველს კიდე შეგიძლია წყნარად შენთვის ჩაუჯდე, შენ გემოზე დაათვალიერო გამოიკვლიო ტემპი აკონტროლო. თან უფრო გეიმერული და კომპლექსური როა ეგეც მისწორდება, ეს მონსტრების მოკვლამდე წიგნების დათრევა, 2 ხმალი და 3 ბრძოლის სტილი Manual გადართვით, ქვესტებს რეალურად რომ უნდა დაუკვირდე სწორედ რო ამოხსნა.
მეორე ნაწილი არის ცუდი თამაში ჩემი აზრით, და ცუდია იმიტომ რომ რაც ჩაფიქრებული ქონდათ არაფერი არ გამოუვიდათ. დედამოტყნული პოლიტიკური ტრილერი უნდა ყოფილიყო, რაც სწორედ გაკეთებული უზომოდ გამისწორდებოდა მე, მიყვარს ეგეთი რაღაცეები. (ვიცი რო სეტინგის მიმართ მასე პოლიტიკისკენ გადახრა არ ჯდება კარგად მაგრამ ყლეზე მკიდია).
სიუჟეტი, უკვე რო დახურავ ორივე მხრიდან და გაიაზრებ არ არის ცუდი და კარგად არის შერჩეული პოლიტიკური ტრილერისთვის. ჩრდილოელი სახელმწიფოები ერთმანეთის ჭამაში არიან ჩაფლული, ვეძმებს აჩუჩუნებული აქვთ ძალაუფლების და სტატუსის დაბრუნება, ამ დროს ნაბოზარი იმპერატორი დროს იხელთებს, უბრალო ვიჩერს იქირავებს და ერთმანეთს ჩაახოცინებს საკუთარ ამბიციებში და სიძულვილში ჩაფლულ ჩრდილოელებს.
კარგი ფონია არჩეული, კარგი პლოტ ტვისტებია ბოლოში, ლეტო ძაან მაგრად არის შერჩეული, გერალტის იდეალური ანარეკლია აღებული, უბრალო ვიჩერი რომელიც საკუთარი სკოლის აღდგენისთვის იღებს კონტრაქტს მოკლას ვიღაც სირი მონარქები ქვეყნიდან სადაც არასდროს ყოფილა.
სასკიაც კარგად არის შერჩეული.
პრობლემა არის რომ სირულად არის ეს ყველაფერი გადმოცემული. სამჯერ დახურვა და ვიკიპედიაზე ქექვა არის საჭირო ბოლომდე რო გაერკვე რა ხდება, ამის ფონზე კიდე უფრო სირობაა რომ მთელი ფოკუსის ამ ისედაც ძნელად გადმოსაცემი ისტორიის მოყოლაზე გადატანის მაგივრად მიედ მოედება თამაში 1000 ხუინა საიდ ისტორიებს.
Flotsam-ის დედა მოვტყან ვაბშე რა საჭირო იყო ეგ ლოკაცია ან ისტორია, თან ეგეც რო ბოლომდე არაა გაშლილი და 4 სხვადასხვა Playthrough-ზეა გაყოფილი რომ გაიგო რო ვიღაც სირ სოფელში, სირ კომენდანტს Sex Slave-ბი ყავდა იმიტო რო დედამისი გააუპატიურეს და დაყლევდა და ესეც ყლედ გაზარდა. გაეშალათ ამის მაგივრად კონფლიქტში ჩართული მხარეები უკეთესად და აეხსნათ რა ხდება, ვინ ვინაა, რა უნდათ და ა.შ.
იგივე პრობლემა ჩანს ყველა სხვა ასპექტში თამაშის. ძაან ბევრი ამბიცია, ათას რამეზე წაპოტინება და ვერაფრის წესიერად ვერ დადება. გრაფიკა საერთოდ არ მომწონს ზედმეტი პოსტ-ეფექტების და კონტრასტულობის გამო, ინტერფეისი მაგარი ცუდათ არის გათვილი, კომბატი პრიმიტული და უინტერესოა, ბალანსი დარღვეული, ქვესტები საშუალო დონისაა რეალურად, პირველისაც ჯობია და მესამე ნაწილისაც გინდა კონტრაქტები გინდა უბრალო ქვესტები. ერთ ხელზე ჩამოვთვლი ალბათ რაც მართლა მომეწონა და კარგად იყო.
იმის მიუხედავათ რომ ვთვლი რომ გაუმართავი და ცუდი თამაშია ობიექტურად რო შეაფასო, მაინც მსიამოვნებს თამაში პერსონაჟების, ატმოსფეროს და ინტერაქციების ამბავში და დადებითად მამახსოვრდება ყოველ დახურვაზე.
კიდევ ერთი მსგავსი სიტუაციაა არის Dragon Age 2. მანდაც ტრადიციული ფენტეზი სიუჟეტიდან პოლიტიკურ ტრილერზე გადაიტანეს აქცენტი და მანდაც ობიექტურად ცუდი თამაში დადეს რომელიც მაინც გასართობი სათამაშოა. ძალიან მწყინს ორივე თამაშის საერთო ჯამში "არ შედგომა", რაც მათი შემდეგი ნაწილების მიერ პოლიტიკური ტრილერის იდეის მიტოვებაში გამოხატება. ჩახლართული ისტორიები, იდეოლოგიების და ამბიციების ჯახით ყოველთვის ძალიან მიყვარდა და ფიქციურ სეტინგში მირჩევნია ასეთი ამბები ვიდრე რეალურ მოვლენაზე დაფუძვნებული რადგან მოულოდნელობის და მისტიკის ელემენტს უკეთ ინარჩუნებს.
რაღაც წყევლასავით ადევს ამ პოლიტიკური ტრილერის ქვეჟანრს და იმედია მოეხსნება, იმიტო რომ მოთხოვნა აშკარად დიდია მაგაზე მსგავსი სერიალების და წიგნების პოპულარობიდან გამომდინარე თუ ვიმსჯელებთ, თამაშში კიდე მაგ ყველაფრის კიდე უფრო პიზდეცურად და გემრიელად ჩვენება შეიძლება ინტერაქტიულობის ხარჯზე.
წყევლის მხრივ Tyranny-იც ცოტა მსგავსი ვეშია და მაგასაც არ გაუმართლა პაბლიშერის და რესურსების ამბავში. Pillars of Eternity-ზე წაიყვანეს Tyrrany-ის დეველოპერები და ვერ შედგა თამაში როგორც საჭირო იყო მაგის გამო.
O Elbereth! Gilthoniel!
We still remember, we who dwell
In this far land beneath the trees,
Thy starlight on the Western Seas.