Alone in the Dark
როდესაც დეველოპერების გუნდს რევოლუციური იდეების ვაგონი უგროვდებათ, უცებ მოდის მკაცრი გამომცემელი. იდეები იჭრება, სახიჩრდება და უბრალოდ ქრება, მაგრამ რჩება საინტერესო მექანიკის საწყისები რომლებზე დაყრდნობითაც შემდგომში, ისეთი თამაშიები იქმნება როგორიცაა მაგალითად Army of Two. ცუდია? ვერ დაგეთანმებით, საკმაოდ ნორმალურია.
Eden Games-სის თანამშრომლებს კი გაუმართლათ, მათი მოთოკვა ეტყობა საჭირო არგახდა, რამაც მათ ფანტაზიის უნარს საკმაო გასაქანი მისცა. იდეებმა თავიანთი სიცოცხლით ცხვრება დაიწყეს, მოაწყვეს ომი ძალაუფლების მოსაპოვებლად და ყველანი ერთათ Alone in the Dark-ში ჩაეტენენ. აქედან კი ერთდროულად ქვესთი, survival horror და GTA-ს კლონი გამოვიდა. ისიც კი საოცარია, რომ ავტორებმა თამაშის დასრულება მოახერხეს. ხოლო ის ფაქტი, რომ იგი სავსებით ნორმალური გამოვიდა - სულაც სენსაციდ მიგვაჩნია.
თამაშის მოქმედება, ცენტრალური პარკის მახლობლად მდებარე ერთ-ერთ შენობაში იწყება, სადაც ჩვენი მთავარი გმირი, ედვარდ კარნბი უცხო ადამიანების გარემოცვაში მოულოდნელად გონს მოდის და ხვდება, რომ ორი საკმაოდ დიდი პრობლემების წინაშე დგას. მას ამნეზიის გამო არაფერი ახსოვს, გარშემო მყოფი უცხო ადამიანები კი მისი მომხრეები ნამდვილად არარიან და რამდენიმე წუთში შესაძლოა სიცოცხლესაც გამოასალმონ. როგორც შემდგომში ირკვევა, კარნბის თამაშის დასაწყისშივე სიკვდილი არუეწრია, უეცრად რაღაც უცხო ძალის შემოტევა იწყება რომლის დროსაც ჩვენი გმირი ტყვეობიდან გარბის. ვის და რატომ უნდადა ედვარდის მოკვლა, როგორ აღმოჩნდა წინა საუკუნის 20 წლების დეტექტივი თანამედროვე ნიუიორკში და ქალაქის ქუჩებში რატომ დარბიან ზორმბირებული ადამიანები - ეს კითხვები თქვენ თამაშის დაწყების თანავე გაგიჩნდებათ. პასუხების გაცემას კი თამაშის შუამდე მისვლის შემდგომ შეძლებთ და ისინი საკმაოდ ბანალური აღმოჩნდება.
Eden Games-სის თანამშრომლებს კი გაუმართლათ, მათი მოთოკვა ეტყობა საჭირო არგახდა, რამაც მათ ფანტაზიის უნარს საკმაო გასაქანი მისცა. იდეებმა თავიანთი სიცოცხლით ცხვრება დაიწყეს, მოაწყვეს ომი ძალაუფლების მოსაპოვებლად და ყველანი ერთათ Alone in the Dark-ში ჩაეტენენ. აქედან კი ერთდროულად ქვესთი, survival horror და GTA-ს კლონი გამოვიდა. ისიც კი საოცარია, რომ ავტორებმა თამაშის დასრულება მოახერხეს. ხოლო ის ფაქტი, რომ იგი სავსებით ნორმალური გამოვიდა - სულაც სენსაციდ მიგვაჩნია.
თამაშის მოქმედება, ცენტრალური პარკის მახლობლად მდებარე ერთ-ერთ შენობაში იწყება, სადაც ჩვენი მთავარი გმირი, ედვარდ კარნბი უცხო ადამიანების გარემოცვაში მოულოდნელად გონს მოდის და ხვდება, რომ ორი საკმაოდ დიდი პრობლემების წინაშე დგას. მას ამნეზიის გამო არაფერი ახსოვს, გარშემო მყოფი უცხო ადამიანები კი მისი მომხრეები ნამდვილად არარიან და რამდენიმე წუთში შესაძლოა სიცოცხლესაც გამოასალმონ. როგორც შემდგომში ირკვევა, კარნბის თამაშის დასაწყისშივე სიკვდილი არუეწრია, უეცრად რაღაც უცხო ძალის შემოტევა იწყება რომლის დროსაც ჩვენი გმირი ტყვეობიდან გარბის. ვის და რატომ უნდადა ედვარდის მოკვლა, როგორ აღმოჩნდა წინა საუკუნის 20 წლების დეტექტივი თანამედროვე ნიუიორკში და ქალაქის ქუჩებში რატომ დარბიან ზორმბირებული ადამიანები - ეს კითხვები თქვენ თამაშის დაწყების თანავე გაგიჩნდებათ. პასუხების გაცემას კი თამაშის შუამდე მისვლის შემდგომ შეძლებთ და ისინი საკმაოდ ბანალური აღმოჩნდება.
კარნბი - არასტანდარტული გმირი. შესახედავად 40 წლის კაცი, მანერებით გამოცდილი ლოთი, ხოლო საუბრის დროს ყოველი მომდევნო სიტყვის დროს იგინება, ხანდახან დედასაცკი ახსენებს.
თამაშში კარნბის მთავარი იარაღი ცეცხლა. მის გარეშე თქვენ მტრის განადგურებას ვერ შეძლებთ, მაგრამ "ცეცხლთან თამაშის" წესების ათვისება თავიდან შესაძლოა გაგიჭირდეთ. ნუ რათქმაუნდა შეგიძლიათ ერთი არყის ბოთლის მაგივრად, ერთ მოწინააღმდეგეზე (ზომბირებულ და ძალიან აგრესიულ იმბიცილზე მაქვს საუბარი) 60 ტყვია დახარჯოთ, იგი დაეცემა, ცოტახანი გაჩუმდება.... რო ჩაივლით კი უცებ ადგება და რამე მნიშვნელოვანს მოგაჭამთ, ესეიგი რამინდოდა რომ მეთქვა, სანამ არ დაწვავთ არ დაისვენებს და სულ თქვეს გვერდით იქნება =) აქედან გამომდინარე, ცეცხლმოკიდებული სკამიც კი უკეთ დაგეხმარებათ ვიდრე ცხრა მილიმეტრიანი ბერეტა.
ასეთი რთული ვითარების გაანალიზების შემდეგ, თქვენ ავტომატურად დაიწყებთ ყველანაირი ნივთების მოგროვებას, ჯიბეებში ჩალაგებას და ბრძოლისთვის ადაპტირებას: გაზის ბალონები, არყის სავსე ბოთლები (შესაძლოა ცარიელიც რომელსაც შემდგომში აავსებთ), ცხვირსახოცები, წეპოვანი ქაღალდები, ელემენტები და ბინტები, რის შემდეგაც თვითნაკეთი შეიარაღების ჯერი დგება. survival horror-ის წესებიდან გამომდინარე კი პერსონაჟის ტანზე სულ 8 ცალი ნივთი ეტევა.
ასეთი რთული ვითარების გაანალიზების შემდეგ, თქვენ ავტომატურად დაიწყებთ ყველანაირი ნივთების მოგროვებას, ჯიბეებში ჩალაგებას და ბრძოლისთვის ადაპტირებას: გაზის ბალონები, არყის სავსე ბოთლები (შესაძლოა ცარიელიც რომელსაც შემდგომში აავსებთ), ცხვირსახოცები, წეპოვანი ქაღალდები, ელემენტები და ბინტები, რის შემდეგაც თვითნაკეთი შეიარაღების ჯერი დგება. survival horror-ის წესებიდან გამომდინარე კი პერსონაჟის ტანზე სულ 8 ცალი ნივთი ეტევა.
ობობების მოკვას კი იარაღით მშვენივრად შეძლებთ, მაგრამ თუ ტყვიები არგაქვთ ყველაზე კარგი დამხმარე მაინც რაიმე მყარი საგანი იქნება.
აი ნაჯახის ან ხმლის კურტკაში ჩადებას კი ნამდვილად ვერ მოახერხებთ: კარნბის მსგავსი შემთხვევისთვის ჩანთები სამწუხაროდ თან არ აღმოჩნდა. ამიტომ დიდი იარაღები, სკამები, ცეცხლსაწინააღმდეგო ბალონები, ტაფა და ყველა მოზრდილი ნივთის თან წარებას ვერმოახერხებთ, ისინი მხოლოდ იმ ტერიტორიაზე გამოიყენება სადაც იმ მომენტისთვის იმყოფებით. თქვენ ამოძრავებთ მაუსს ხოლო პერსონაჟის ხელში მოთავზებული ტაფა მაგალითად, იმოეორებს ამ მოძრაობას, მაუსის ნებისმიერი სწრაფი მოძრაობა კი ავტომატურად დარტყმაში გადის, ეს კი ბრძოლის დროს უამრავი მანევრის გაკეთებაში დაგეხმარებათ.
ედვარდის ტყავის კურტკაში აკურატულად ჩალაგებული ნივთები, ყველაზე ხშირად მინიატურული ბომბების გასაკეთებლად დაგჭირდებათ. აი მაგალითისთვის ერთ-ერთი რეცეპტი: მორბის ცხოვრებით დატანჯული, ზომბის მაგვარი მამრი, ვიღებთ ადვილად აალებადი სითხით სავსე პლასმასის ბოთლს ქურთუკის ჯიბიდან, უმიზნებთ ამ საყვარელ არსებას სიფათში, ბოთლი მიფრინავს, კადრი ნელდება, მაგრამ თქვენ ხვდებით რო მხოლოდ ბოთლის სროლა ზომბს ვერაფერს უზავს, იღებთ იარაღს, ბოთლი უკვე ზომბის ცხვირწინაა და უცებ ისმის გასროლა, რომლის შედეგადაც ჩვენი მეგობარი ძირს ასვენია რამდენიმე ტონით უფრო მუქი და მახინჯი ვიდრე იყო. ახლა ცოტა რთული ვარიანტი: იგივე პლასტმასის ბოთლს შემოვახვით ორმხრივი სკოჩი, მივაწეპოდ ტყვიების შეკვრა, ბოთლი გავხვრიტოთ დანით და ჩვენს მეგობარს ვესროლოთ ფეხთან. ჩვენ კი ისღა დაგვრჩენია მის დატოვებულ კვალს ცეცხლი მოუკიდოთ და დავტკბეთ მხურვალე სტრიფტიზით. ორონდ გახსოვდეთ: მოცემულ ვარიანტებს თამაშში არავინ გასწავლით და ბომბების რეცეფტების მოფიქრება მხოლოდ თქვენზე იქნება დამოკიდებული.
ამბიციებისგან დატვირთული
მათავარი პრობლემა ისაა, რომ თამაში ძალიან იშვიათად გახსენებთ საკუტარი შესაძლებლობების შესახებ, შესაძლოა ეს პრობლემა სულაც არარის მაგრამ საწყენია ის ფაქტი, რომ ასეთი მრავალფეროვნება შესაძლოა ყველა ბრძოლაში ვერ გამოიყენოთ და რამდენიმე მოწინააღმდეგეს უბრალოთ მანქანით გადაუაროთ =). როგორც მოგეხსენებათ Alone in the Dark-ი არის open world-ისა და კარიდორული თამაშის უცნაური ნაზავი. აქედან გამომდინარე, თამაშში არაერთხელ მოგიწევთ სხვადასხვა ტრანსპორტის მართვა. ტარება რათქმაუნდა GT5 მსგავი რეალობით არ გამოირჩევა, მაგრამ სანახაობრივათ ბევრი მომენტი დაიმსახურებს თქვენს მოწონებას, მაგალითად: სცენა როდესაც თქვენ გარკვეული დროის მონაქკვეთში, მთავარი შენობიდან პარკის ცენტრალურ მოედანზე უნდა მიხვიდეთ. ამ მისიის შესასრულებლად ალბათ 22 ცდა მაინც დაგჭირდებათ, მაგრამ მოსაწყენი იგი 22 რეზეც არგახდება. გონკა მართლაც რომ ბრწყინვალედ გამოიყურება.
ედვარდის ტყავის კურტკაში აკურატულად ჩალაგებული ნივთები, ყველაზე ხშირად მინიატურული ბომბების გასაკეთებლად დაგჭირდებათ. აი მაგალითისთვის ერთ-ერთი რეცეპტი: მორბის ცხოვრებით დატანჯული, ზომბის მაგვარი მამრი, ვიღებთ ადვილად აალებადი სითხით სავსე პლასმასის ბოთლს ქურთუკის ჯიბიდან, უმიზნებთ ამ საყვარელ არსებას სიფათში, ბოთლი მიფრინავს, კადრი ნელდება, მაგრამ თქვენ ხვდებით რო მხოლოდ ბოთლის სროლა ზომბს ვერაფერს უზავს, იღებთ იარაღს, ბოთლი უკვე ზომბის ცხვირწინაა და უცებ ისმის გასროლა, რომლის შედეგადაც ჩვენი მეგობარი ძირს ასვენია რამდენიმე ტონით უფრო მუქი და მახინჯი ვიდრე იყო. ახლა ცოტა რთული ვარიანტი: იგივე პლასტმასის ბოთლს შემოვახვით ორმხრივი სკოჩი, მივაწეპოდ ტყვიების შეკვრა, ბოთლი გავხვრიტოთ დანით და ჩვენს მეგობარს ვესროლოთ ფეხთან. ჩვენ კი ისღა დაგვრჩენია მის დატოვებულ კვალს ცეცხლი მოუკიდოთ და დავტკბეთ მხურვალე სტრიფტიზით. ორონდ გახსოვდეთ: მოცემულ ვარიანტებს თამაშში არავინ გასწავლით და ბომბების რეცეფტების მოფიქრება მხოლოდ თქვენზე იქნება დამოკიდებული.
ამბიციებისგან დატვირთული
მათავარი პრობლემა ისაა, რომ თამაში ძალიან იშვიათად გახსენებთ საკუტარი შესაძლებლობების შესახებ, შესაძლოა ეს პრობლემა სულაც არარის მაგრამ საწყენია ის ფაქტი, რომ ასეთი მრავალფეროვნება შესაძლოა ყველა ბრძოლაში ვერ გამოიყენოთ და რამდენიმე მოწინააღმდეგეს უბრალოთ მანქანით გადაუაროთ =). როგორც მოგეხსენებათ Alone in the Dark-ი არის open world-ისა და კარიდორული თამაშის უცნაური ნაზავი. აქედან გამომდინარე, თამაშში არაერთხელ მოგიწევთ სხვადასხვა ტრანსპორტის მართვა. ტარება რათქმაუნდა GT5 მსგავი რეალობით არ გამოირჩევა, მაგრამ სანახაობრივათ ბევრი მომენტი დაიმსახურებს თქვენს მოწონებას, მაგალითად: სცენა როდესაც თქვენ გარკვეული დროის მონაქკვეთში, მთავარი შენობიდან პარკის ცენტრალურ მოედანზე უნდა მიხვიდეთ. ამ მისიის შესასრულებლად ალბათ 22 ცდა მაინც დაგჭირდებათ, მაგრამ მოსაწყენი იგი 22 რეზეც არგახდება. გონკა მართლაც რომ ბრწყინვალედ გამოიყურება.
მანქანების როგორც ყველა თამაშში მყოფი ნივთი, შეგიძლიათ თავისუფლად შეისწავლოთ. გახსნათ "ბარდაჩოკი", ჩართოთ რადიო, გადახვიდეთ უკანა სიდენიაზე (და გაგიხარდეთ).
ქვესთი
ახლებური მართვის სისტემის საშუალებით, თავსატეხები ბევრად საიტერესო და დასამახსოვრებელი გახდა. თამაშის დასაწყისში, თქვენ შეგხვდებათ დაკეტილი ხის კარი, პირველი აზრი - გამომრჩა გასაღები და იწყებთ ძებნას, მაგრამ აქ ყველაფერი უფრო მარტივადაა. უბრალოდ აიღეთ ცეცხლსაწინააღმდეგო ბალონი და შეუდექით კარების შეურაჭყოფას...
ყველა მექანიკაში გარკვევას ერთდროულად ვერ მოახერხებთ. საწყის ტურებში შესაძლოა ტკივილით მოგიწიოთ გავლა - მათშში ექშენი ნამდვილად ბევრია, ხოლო თქვენკი ჯერ პერსონაჟის ნორმალური მართვაც კი არიცით. მონსტრებთან პირველი შეხვედრის დროს, იარაღიც კი ვერ ამოვიღე. სავარაუდოდ, ასეთი რთული და გაურკვეველი დასაწყისის გამო მოხდა თამაშის ნეგატიური შეფასებების ზრდა ინტერნეტ საიტებზე. დღესდღეობით, თამაშმა მოთამაშე თუ თავიდანვე კომაში არ ჩააგდო იგი უინტერესოდ ითვლება, აქკი ყველაფერი სხვაგვარადაა, რაც მეტს გადიხარ თამაშიც მითუფრო საინტერესო ხდება.
როდესაც პირველი 5 საათი კარიდორული სტილით ვითარდება, გებადება კითხვა: ნეტა იქნება ის «გახსნილი პარკი»? პარკი ადგილზეა და ნერვიულობაც არღირს. იგი ნამდვილათ დიდი და ატმოსფერული გამოვიდა. თავიდან მასში დიდად საინტერესო არაფერი ხდება, მაგრამ თქვენ მაინც შეძლებთ იშვიათი შენობების მანქანით მოინახულება და თქვენთვის საჭირო ნივთების მოგროვება. თამაშის ბოლოსკენ კი მისი მნიშვნელობა სიუჟეტურად უფრო იზრდება და მის ტერიტორიაზე მოგზაურობაც უფრო საინტერესო და სახიფათო ხდება.
ავტორები საკუთარ თამაშს ტელესერიალის ფორმატის მსგავს კონცეფციაში გვთავაზობენ: კომპანია 8 ნაწილისგან შედგება და ყოველი ნაწილის შემდეგ ეკრანზე ტიტრები ამოდის, რის შემდეგაც გვთავაზობენ "პერეკურს". თუ რჩევა გაითვალისწინეთ და აივნიდან დაბრუნებული კვლავ თამაშს მიუჯექით, შემდეგნაირ ანოტაციას გადააწყდებით «Alone in the Dark-ის წინა სერიებში». იდეა ძალიან კარგია - გავლილი თამაშიდან ქათ სცენების ყურება ყოველთვის საინტერესო გამოდის.
ახლებური მართვის სისტემის საშუალებით, თავსატეხები ბევრად საიტერესო და დასამახსოვრებელი გახდა. თამაშის დასაწყისში, თქვენ შეგხვდებათ დაკეტილი ხის კარი, პირველი აზრი - გამომრჩა გასაღები და იწყებთ ძებნას, მაგრამ აქ ყველაფერი უფრო მარტივადაა. უბრალოდ აიღეთ ცეცხლსაწინააღმდეგო ბალონი და შეუდექით კარების შეურაჭყოფას...
ყველა მექანიკაში გარკვევას ერთდროულად ვერ მოახერხებთ. საწყის ტურებში შესაძლოა ტკივილით მოგიწიოთ გავლა - მათშში ექშენი ნამდვილად ბევრია, ხოლო თქვენკი ჯერ პერსონაჟის ნორმალური მართვაც კი არიცით. მონსტრებთან პირველი შეხვედრის დროს, იარაღიც კი ვერ ამოვიღე. სავარაუდოდ, ასეთი რთული და გაურკვეველი დასაწყისის გამო მოხდა თამაშის ნეგატიური შეფასებების ზრდა ინტერნეტ საიტებზე. დღესდღეობით, თამაშმა მოთამაშე თუ თავიდანვე კომაში არ ჩააგდო იგი უინტერესოდ ითვლება, აქკი ყველაფერი სხვაგვარადაა, რაც მეტს გადიხარ თამაშიც მითუფრო საინტერესო ხდება.
როდესაც პირველი 5 საათი კარიდორული სტილით ვითარდება, გებადება კითხვა: ნეტა იქნება ის «გახსნილი პარკი»? პარკი ადგილზეა და ნერვიულობაც არღირს. იგი ნამდვილათ დიდი და ატმოსფერული გამოვიდა. თავიდან მასში დიდად საინტერესო არაფერი ხდება, მაგრამ თქვენ მაინც შეძლებთ იშვიათი შენობების მანქანით მოინახულება და თქვენთვის საჭირო ნივთების მოგროვება. თამაშის ბოლოსკენ კი მისი მნიშვნელობა სიუჟეტურად უფრო იზრდება და მის ტერიტორიაზე მოგზაურობაც უფრო საინტერესო და სახიფათო ხდება.
ავტორები საკუთარ თამაშს ტელესერიალის ფორმატის მსგავს კონცეფციაში გვთავაზობენ: კომპანია 8 ნაწილისგან შედგება და ყოველი ნაწილის შემდეგ ეკრანზე ტიტრები ამოდის, რის შემდეგაც გვთავაზობენ "პერეკურს". თუ რჩევა გაითვალისწინეთ და აივნიდან დაბრუნებული კვლავ თამაშს მიუჯექით, შემდეგნაირ ანოტაციას გადააწყდებით «Alone in the Dark-ის წინა სერიებში». იდეა ძალიან კარგია - გავლილი თამაშიდან ქათ სცენების ყურება ყოველთვის საინტერესო გამოდის.
შემქმნელები ტყუილად არ ამაყობენ გახსნილი სამყაროთი. უბრალოდ შეხედათ რეალური ცენტრალური პარკისა და თამაშში მოცემული პარკის კარტას. განსხვავება მინიმალურია:
1 პარკი სინამდვილეში 2 პარკი თამაშში
კარნბის წარსულიდან მომავალში მოგზაურობის ისტორიის ამბავი არცთუისე საინტერესო და ორიგინალური გამოვიდა. ატმოსფეროს მხრივ კი ავტორებმა მართლაც სამაგალითო ჰორორი შექმნეს. ემოციური მუსიკა ნერვებსა და ყურადღებას ერთდროულად ძაბავს, პარკის კოლორიტულ პეიზაჟებს საჭირო ბნელი ტონი შემოაქვს, ხოლო სიუჟეტი, თამაშს მაშტაბურობით და მთავარ როლში ლუციფერით უწყობს ხელს.
მაგრამ Аlone in the Dark-ს გაპრიალება აკლია, რაც თამაშს ბევრად უფრო მიმზიდველს გახდიდა. ხანდახან თამაში ახალი იდეებით გვაოცებს, მაგრამ მეორე წუთში მართვის სისტემა ამ შთაბეჭდილებას გვიქარწყლებს (ყველას გაუჭირდა ამ თამაშის მართვის სისტემის ათვისება ჩემგარდა მგონი =/ ). ტექნიკების ამხელა ასორტიმენტის მქონე თამაშისთვის, რაიმე სხვის მოფიქრება ალბათ შეუძლებელი იქნებოდა. ავტორები ძალიან დიდ გაქანებაზე წავიდნენ, ხოლო ეს ყველა გეიმერისთვის ადვილი გასაგები როდია. აქ ხომ თვალის დახამხამებისთვისაც ცალკე კნოფაა გამოყოფილი!
მაგრამ Аlone in the Dark-ს გაპრიალება აკლია, რაც თამაშს ბევრად უფრო მიმზიდველს გახდიდა. ხანდახან თამაში ახალი იდეებით გვაოცებს, მაგრამ მეორე წუთში მართვის სისტემა ამ შთაბეჭდილებას გვიქარწყლებს (ყველას გაუჭირდა ამ თამაშის მართვის სისტემის ათვისება ჩემგარდა მგონი =/ ). ტექნიკების ამხელა ასორტიმენტის მქონე თამაშისთვის, რაიმე სხვის მოფიქრება ალბათ შეუძლებელი იქნებოდა. ავტორები ძალიან დიდ გაქანებაზე წავიდნენ, ხოლო ეს ყველა გეიმერისთვის ადვილი გასაგები როდია. აქ ხომ თვალის დახამხამებისთვისაც ცალკე კნოფაა გამოყოფილი!
ზოგ მომენტში ექშენ სცენები ბრწყინვალედ გამოიყურება.
სიბნელეში, მაგრამ ნაწყენი არა.
ავტორებს ბლოკბასტერის შექმნა ქონდათ გადაწყვეტილი, მაგრამ ეს მათ არგამოუვიდათ. Alone in the Dark - ძნელი თამაში harcore მოთამასეებისთვის და არა რაიმე ჭრელი ფერებით შეფუთული ექშენი. მხოლოდ იმან, ვინც პირველ ეტაპებში გასვლა მოახერხა, ისწავლა კამერის მართვა და დაიმახსოვრა A კნოფკის ათასობით ფუნქცია - ნამდვილ სიამოვნებას მიიღებს Аlone in the Dark-ისგან. დანარჩენები კი ვინც ამ გზაზე წაიქცა, იმედ გაცრუებულები მოიშორებენ თამაშს თავიდან. მათი გაგებაც შეიძლება, მაგრამ ასეთი თავისუფლება გარშემო მყოფი სამყაროს მიმართ, ჩვენ თამაშებში დიდიხანია არგვინახავს.
ავტორებს ბლოკბასტერის შექმნა ქონდათ გადაწყვეტილი, მაგრამ ეს მათ არგამოუვიდათ. Alone in the Dark - ძნელი თამაში harcore მოთამასეებისთვის და არა რაიმე ჭრელი ფერებით შეფუთული ექშენი. მხოლოდ იმან, ვინც პირველ ეტაპებში გასვლა მოახერხა, ისწავლა კამერის მართვა და დაიმახსოვრა A კნოფკის ათასობით ფუნქცია - ნამდვილ სიამოვნებას მიიღებს Аlone in the Dark-ისგან. დანარჩენები კი ვინც ამ გზაზე წაიქცა, იმედ გაცრუებულები მოიშორებენ თამაშს თავიდან. მათი გაგებაც შეიძლება, მაგრამ ასეთი თავისუფლება გარშემო მყოფი სამყაროს მიმართ, ჩვენ თამაშებში დიდიხანია არგვინახავს.
