რისერჩის გამო ბევრი ძველი და ახალი თამაში მივაყარე ბოლო დროს და ერთი ტრენდი რაც დავაფიქსირე ძაან მკაფიოდ რომ ინფორმაციულ შეტევაზეა თანამედროვე გეიმ დევი გადმოსული. შენთვის წყნარად რომ მოგცენ თამაშის საშუალება არ გაცლიან. კითხვის ნიშნები, ეჩივმენტები, ტუტორიალები, ნოტიფიკაციები, პროგრესის ედვენსედ ტრექინგი, მეგობარმა რა არჩევანი გააკეთა ქვესტში, 2% მა იპოვა ეს გამოქვაბული, ვირთხის ჩონჩხის 3 გვერდიანი ბიოგრაფია Lore კოდექსში, 50 DLC ნივთი მოგივიდა საფოსტო ყუთში, 100 მეტრის რადიუსში 40 ახალგაზრდა მუტ..ქვესტის მომცემია და ა.შ.
თან ვერცერთზე ვერ ვიტყვი რომ მიუმჯობესებს თამაშს ან სასიამოვნოს ხდის უფრო. პირიქით, როგორც Completionist მოთამაშეს ვისაც 100%-ით ნახვა უყვარს ყველაფრის დამღლელ სამუშაოდ ხდიან თამაშს. რაც მთავარია კიდე აღმოჩენის მუღამი მთლიანად მომსპარია როდესაც სადმე 1000 წლის მიტოვებულ რუინებში შეხვალ და ამოგივარდება ტექსტი "ღოჩაღ!!!! 7-დან მე-3-ე მსოფლიოს მიკარგული საოცრება იპოვე."
ამის ფონზე კიდე ძველი თამაშებია ან ზელდა-სნაირი ძველი ყაიდის ახლები, სადაც ექსპლორაციაც უხვადაა, ქვესტებიც და ათასნაირი აქტივობა. არც არაფრის მიგნება არ გიჭირს და შენთვის წყნარად რჩები თამაშთან პირისპირ და ირგებ ჯიგრულად ყველაფერს.
ხოდა საბოლოოდ ჩემი აზრით ძალიან ცუდი ტრენდია დეველოპერის ხელი რომ მუდმივად ეტყობა თამაშს და უფრო მოთამაშისთვის უჩინარი ფორმით რომ აღარ აკეთებს ექსპერიენსის guiding-ს.