Unread post#13 » 24 Jun 2014 03:20
Inside Llewyn devis - კოენების ფილმების მთლიანი ჯაჭვი ძალიან საინტერესოა, დაიწყეს კარიკატურულიდან, გაიარეს სტილიზებული და ნელნელა რეალისტური ხედვისკენ მიდიან. სტილიზებული სტადია უფრო მომწონს ვიდრე ლევინ დევისის შინაგანი უბრალოება. თითქოს რაღაც ერთი რეალური ცხოვრებისეული ისტორიის გადმოტანა ეკრანზე და ჩვენება ღირებულებას წარმოადგენს, მაგრამ მე ვერ ვხედავ ამას. სუპერრეალისტურად ხელით მხატვრის ნამუშევარივითაა, ტექნიკა დასაფასებელია მარა აზრი და ემოცია არ დევს.
Blue is the warmest color - ისეთი მოსაწყენი და არსაითკენ მიმავალი ექსპოზიციის ნახევარი საათი ქონდა რომ ინტერესი გამიქრო ფილმის მიმართ და გადავწყვიტე ფილმის მაგივრად უძილობას თამაშით შევრბძოლებოდი. არ ვიცი ღირებულ ექსპერიენს თუ ვმაზავ ფილმის დადროფვით მარა უფრო ისეთი შეგძნება მაქ 2 საათიან მოწყენილობას ვარიდებ თავს.
O Elbereth! Gilthoniel!
We still remember, we who dwell
In this far land beneath the trees,
Thy starlight on the Western Seas.