grigoli
მაინტერესებს ახლის ნახვაში რას გულისხმობ. ანუ რას ელოდი, რა სახეობის სიახლეს. მე რასაც ველოდი ზუსტად მივიღე, და იმაზე მეტიც მივიღე რაც მინდოდა. მეშინოდა არა მხოლოდ მოულოდნელობის, არამედ საკუთარი უსუსურობის, რაც თამაშს მაგრად აახლოებს რეალობასთან (თუ წარმოიდგენ რომ მართლა ერთი უბრალო არაფრით გამორჩეული ადამიანია მსგავს სიტუაციაში მოხვედრილი და არა სუპერ გმირი, ერთ ოთახში 30 მონსტრს რომ აგდებს). ან როგორ დაგეთანხმო როცა Call of cthulhu ადრი ამნეზიას - თამაშს რომელიც ბესტსელერის საფუძველზეა შექმნილი ადრი ინდი სტუდიის მიერ მოფიქრებულ სიუჟეტს და ამბობ, რომ ახლოსაც ვერ მივა? მერე ვინ ამბობს, რომ lovecraft-ის შედევრს ჯობია? არც არავინ არ იძახის მაგას. აი ატმოსფეროს და ჰორორ შემადგენლის მხრივ არ გეთანხმები. ორივეზე შემიძლია ვთქვა, რომ ძალიან იშვიათად და სწორად არის გადმოცემული. Call of cthulhu არანაირად არაა ჰორორი, პირიქით, უფრო მისტიური სათავგადასავლო თამაშია. ეს კი სუფთა ჰორორია, მეტი ერთი გრამი არააქ არაფრის, მარა 100% საკმარისია იმისთვის, რომ ამხელა რეზონანსი გამოეწვია მოთამაშეებში. ატმოსფერო თუ ვერ იგრძენი, მე ნამდვილად ვერ გაგრძნობინეფ სიტყვებით ვერაფერს, უბრალოთ ვიტყვი, რომ მარტოობის, დეპრესიის, შიშის, სასოწარკვეთილობის, უსუსურობის, შიზოფრენიის და საერთოთ ჰორორის მთავარი დამახასიათებელი მომენტების გათვალისწინებით, ეს თამაში გახდება ჟანრის კლასიკა და კიდევ დიდხანს არ დაავიწყდება მოცემული მიმართულების მოყვარულს.
Amnesia: The Dark Descent თამაში რომელიც ცდილობს კონკრეტული გრძნობების გამოწვევას და მათზე თამაშს, რაც პირადათ ჩემი აზრით ძალიან მაღალ დონეზე გამოსდის და მოცემული ფორმატში ძალიან იშვიათია მსგავსი პროექტის ნახვა - FPS ჰორორი სადაც იარაღი საერთოდ არ გაქვს - მარტო ეს უკვე საკმარისია ჩემთვის. შენ რომ ლიზარდმენები გელანდებიან სიზმრებში, მე რეალურათ კარდიოგრამის გადაღება დამჭირდა ამნეზიის "elephantman" ურთიერთობის მერე ))) და დამიჯერე, ეს მართლა არ იყო მხოლოდ მოულოდნელობის დამსახურება.
>>>